“Jongere generaties willen weten waar hun eten vandaan komt”, zegt chefkok Damien Taylor. Transparantie wordt een vereiste, zeker in een wereld vol artificiële intelligentie. Chefchain is daarom een uitgelezen voorbeeld van hoe de blockchaintechnologie de retail en foodservice van morgen kan vormgeven.
De blockchainburger van de Vlaamse overheid
“We zeggen mensen dat ze bewust moeten eten, maar zeggen ze niet wat ze eten.” Damien Taylor was chefkok toen hij zich begon af te vragen waar de miljoenen ingrediënten die hij elk jaar inkocht vandaan kwamen. Er is voedselfraude, maar ook vraag naar authenticiteit en naar de voetafdruk van wat we eten, om maar enkele bekommernissen te noemen.
Samen met IT-specialist Maurizio Garzelli richtte hij daarom anderhalf jaar geleden Chefchain op, want “wat met crypto kan, moet met food toch ook kunnen”. Het concept bestaat al in de voedselindustrie, maar Taylor wil die transparantie nu ook naar de kok en naar de klant brengen. Hun motto: geïnformeerde consumenten kunnen bewuste keuzes maken.
Hun eerste wapenfeit: de Blockchain Burger, een hamburger waarvan de herkomst van alle zestien ingrediënten volledig te traceren is met een QR-code. Taylor: “Een hamburger is eigenlijk een heel complex ding. Van de tomaten tot het meel in het broodje, en met als belangrijkste natuurlijk het vlees, waar komt dat allemaal vandaan? Als je een hamburger kunt traceren, kan je alles traceren.”
Op het RetailDetail Congress presenteert hij zijn blockchainoplossing, waar met name de retailsector al in gelooft. “Ik ben onder de indruk van hoezeer supermarktketens als Albert Heijn en Tesco overtuigd zijn van het belang van foodtransparantie: zij willen hun toevoerketens echt traceerbaar maken”, aldus Taylor. Meteen na het congres rijdt hij evenwel door naar Genk, waar Chefchain een heuse blockchainburger voor de Vlaamse overheid gaat lanceren.
QR-codes scannen op restaurant
Uit eigen consumentenonderzoek in Nederland blijkt dat vooral jongere consumenten echt geven om waar hun eten vandaan komt. Bedrijven die de oorsprong van de ingrediënten of de oorsprong van het product kunnen aantonen, kunnen daar ook aan verdienen: mensen zijn bereid meer te betalen. “Dat heeft ons het duwtje in de rug gegeven om verder te gaan. We weten dat we in de goede richting zitten.”
“In de komende tien tot vijftien jaar wordt het heel gewoon dat iemand in een winkel of een restaurant een QR-code scant en precies kan zien waar de wortels in zijn wortelsoep vandaan komen. Als je in de supermarkt een kip haalt, moet je kunnen weten waar die kip kakelde. Ik denk niet dat je daarmee als consument te veel vraagt.”
“Ik ben ervan overtuigd dat bedrijven die in staat zijn echt open te zijn, de markt zullen overnemen”, zegt Taylor. Niet alleen omdat consumenten dat verwachten, maar ook omdat het moet. Er komt een Europese wet binnen drie, vier jaar die stelt dat je de oorsprong van je product móét kennen. “Ik zal niet liegen, we hebben gemerkt dat het een strijd is om de informatie te krijgen. Op dit moment werken we voor een bedrijf dat vegetarische hamburgers verkoopt, maar nu blijkt dat de leverancier die de vleesvervangers levert niet weet waar alle granen vandaan komen. Er is nochtans geen reden waarom een leverancier niet zou weten wat de herkomst van zijn producten is.”
AI, de olifant in de kamer
De blockchain gaat de wereld niet veranderen, aldus Taylor, maar het kan wel data leveren om echt grote veranderingen door te voeren. “Ik was betrokken bij een project over vliegtuigonderdelen. Want als je in een vliegtuig stapt, wil je natuurlijk weten of dat kleine stukje niet in de motor terechtkomt en het hele vliegtuig laat neerstorten. Je wilt op zijn minst weten dat het van een betrouwbare producent komt en hoe oud het is.”
Het betekent eigenlijk dat de luchtvaartmaatschappij zich geen zorgen meer hoeft te maken over dat onderdeel. “De verantwoordelijkheid ligt bij de leverancier, en als die het koopt van een bedrijf is het aan hen om hun gegevens te laten zien. Het gaat dus om vertrouwen en transparantie. Nu is er een digitale kopie in plaats van een papieren logboek, waar niet mee geknoeid kan worden. Geen van die gegevens zit in een silo; ze zijn voor iedereen zichtbaar. Dat is het fantastische aan blockchain: ieder is eigenaar van zijn gegevens. Je weet wie het heeft ingevoerd, dus wie verantwoordelijk is. Zeker vanuit veiligheidsoogpunt is dat alleen maar goed nieuws.”
Maar is het niet begrijpelijk dat bedrijven hun informatie liever niet te grabbel gooien? “Hoe meer je kan controleren, hoe meer er wordt gecontroleerd. En natuurlijk is er nog de olifant in de kamer: AI. Als je nu iets wil ontdekken, ‘oh boy’. Het zoekt op plaatsen waar je nooit aan zou hebben gedacht. Je kan je gewoonweg niet meer te verstoppen. Hoeveel bedrijven ken je die precies weten welke gegevens openbaar zijn? Misschien niet vandaag, misschien niet morgen, maar op een gegeven moment zal AI die informatie ophalen en gebruiken. Dus of je verhoogt je verdediging en houdt alles potdicht, of je stelt je open.”
