De wereld is een trappist kwijt. Door het letterlijke uitsterven van de gemeenschap in de Sint-Benedictusabdij in Limburg moet Achel zijn officiële erkenning als trappistenproduct inleveren. Het bier zelf verdwijnt evenwel niet.
Genadeloze vergrijzing
Het voortbestaan van Achel als trappistenbier was al geruime tijd in gevaar. De vergrijzing sloeg ongenadig toe in de abdij, en bij gebrek aan nieuwe roepingen zijn er sinds een half jaar geen paters meer aanwezig. Niet dat de paters zelf nog in de brouwketels roerden, maar er was dus geen trappistenpater meer in de buurt.
En dat is een probleem voor de erkenning van Achel als authentiek trappistenproduct. Daar zijn namelijk drie belangrijke voorwaarden voor. Het product – in dit geval bier maar het kan ook bijvoorbeeld kaas zijn – moet binnen de abdijmuren gebrouwen worden. De opbrengsten mogen enkel gaan naar het onderhoud van de abdij en de gemeenschap en naar goede doelen, winstbejag is uit den boze. En de productie moet gebeuren onder het oog van paters van de orde van de cisterciënzers, zoals de trappistenpaters officieel heten.
Sinds het verdwijnen van de Limburgse paters valt de abdij onder de ‘bevoegdheid’ van de trappistenabdij van Westmalle. Die heeft geen plannen om te stoppen met brouwen in de Achelse Kluis. Daardoor mag Achel zich wel nog een trappist blijven noemen. ‘Veel gaat er voor bierdrinkers niet veranderen’, benadrukt abt Nathanaël Koninkx van de abdij van Westmalle. ‘Hooguit wat aan het etiket, waar het logo niet langer op zal prijken.’ Dat logo stond heel prominent op het voor de rest sobere etiket.
Internationalisering
Het gevolg is dat België voortaan nog maar 5 ‘echte’ trappistenbieren kent: Westvleteren, Westmalle, Orval, Chimay en Rochefort. Maar ook daar hangt de uitstervende abdijgemeenschap als een zwaard van Damocles boven de hoofden van die bieren. Koninkx illustreert de dreiging voor zijn eigen abdij, die nog 27 paters telt. In heel België zijn er nog een honderdtal paters.
Trappistenbieren zijn de afgelopen jaren wel aan een zekere internationale revival bezig. In Nederland, waar La Trappe al lang bestond, kwam er Zundert bij. En dan is er een kwartet landen waar de eerste erkende trappistenbieren het licht zagen. Het gaat dan om Engelszell in Oostenrijk, Spencer in de VS, Tre Fontane in Italië en het meest recent nog Tynt Meadow in het VK.
